كاربریهای ورزشی و تفریحی- توریستی
همانگونه كه راندن دوچرخه برای دوچرخه سوار لذت بخش است، راندن دوچرخه ی برقی نیز بسیار جذاب، لذت بخش و نشاط آور است با این تفاوت كه به دلایل فنی لذت راندن دوچرخه ی برقی بیشتر از راندن دوچرخه ی معمولی می‌باشد. انگیزه ی ركاب‌زدن در دوچرخه ی معمولی حركت كردن و جلوتر رفتن در مسیر حركت می‌باشد. قطع كردن ركاب زدن در یك مسیر بدون شیب یا سربالایی به معنی ایستادن از حركت می‌باشد. انگیزه ی ركاب زدن در دوچرخه ی برقی اندكی متفاوت است. در دوچرخه ی برقی ركاب زدن به انگیزه ی افزایش سرعت صورت می‌گیرد و از آن جهت كه اجبار و فشاری در استفاده از ركاب وجود ندارد، نیز حركت با سرعت، نرمی و سهولت بیشتری صورت می‌گیرد، جذابیت و نشاط بیشتری به همراه خود دارد. بدیهی‌است كه در این صورت می‌توان كاربردهای تفریحی و توریستی بسیار وسیعی برای این وسیله متصور بود. از جنبه ی دیگر بی‌خطر و غیر مزاحم بودن این وسیله این فرصت را برای نوجوانان فراهم می‌آورد كه اجازه ی استفاده از این وسیله ی مفرح را به عنوان تنها وسیله ی نقلیه ی موتوردار داشته باشند. این مسأله آرزوی بسیاری از نوجوانان و دغدغه ی بسیاری از والدین آنها در كشور ما می‌باشد.
از جنبه ی ورزشی اگرچه این دیدگاه وجود دارد كه استفاده از انرژی كمكی ذخیره شده باعث تنبلی فرد در ركاب زدن و كمرنگ شدن خاصیت ورزشی آن می‌شود، واقعیت اینست كه اولاً یك ركابزن مختار است فشار بار ركاب زدن را به هر میزان كه لازم می‌داند به بدن خود اعمال كند. كم كردن سهم انرژی برق موجب افزایش بار ماهیچه‌ای خواهد بود. دوم اینكه دوچرخه سواری به عنوان یك ورزش تا مرز خستگی مطلوب است و توسط دوچرخه سوار ادامه می‌یابد. همین فشار را در دوچرخه ی برقی در سرعت‌های بالاتر و مسافت‌های طولانی‌تر می‌توان ایجاد نمود. با دوچرخه ی برقی می‌توان دوچرخه سواری را همواره در مد مطلوب هوازی ادامه داد و وارد مد اسیدلاكتیكی نگردید. سوم اینكه نگرانی كمتر دوچرخه سوار آماتور از مسیر طولانی، سربالایی و خستگی انگیزه ی استفاده ی مدام و مكرر از این وسیله را در وی ایجاد می‌كند و این تداوم و تكرار به استفاده موجب عادت كردن به دوچرخه سواری و حفظ سلامت از طریق ورزش پایدار می‌گردد. اما نكته ی مثبت دیگر در توجیه كاربری ورزشی دوچرخه ی برقی مربوط به افراد سالمند، بیماران قلبی و افرادی كه به هر دلیل دچار ضعف جسمی می‌باشند و نیاز به تحرك و ورزش با فشار كنترل شده دارند می‌باشد.
کاربری ناوگانی سازمانها
با توجه به حركت نرم و بی صدای این وسیله و كم خطر بودن آن و نیز اینكه هیچگونه آلایندگی به همراه خود ندارد وسیله ی ایده‌آلی جهت تردد در فضاهای وسیع اینگونه مجتمع‌ها و مراكز می‌باشد. این وسیله ضمن اینكه كارایی مناسب و قابل‌قبولی جهت رفت و آمد كاركنان و ارباب رجوع از نقطه نظر دسترسی سریع و آسان به بخش‌ها و ساختمانهای مختلف یك سازمان یا محیط صنعتی دارد، مزاحمت‌ها و خطرات سایر وسایل نقلیه ی موتوری را در این محیط‌ها به همراه خود ندارد و عاملی در جهت بر هم زدن آرامش و نظم نخواهد بود. در بسیاری از این فضاها از جمله فضاهای صنعتی سالنها و سوله‌های بزرگ وجود دارد كه امكان تردد در آنها با وسایل نقلیه ی موتوری به جهت بسته بودن محیط نیست. این امر با دوچرخه ی برقی بی صدا و غیر آلاینده میسر است.
تردد روزمره ی شهری خانه تا محل کار یا تحصیل
اصلی‌ترین و وسیع‌ترین كاربری دو چرخه ی برقی استفاده به عنوان وسیله ی نقلیه ی شخصی در تردد روزمره ی شهری در مسیرهای منزل تا محل كار یا تحصیل و برعكس می‌باشد. با نگاهی به مشخصات عملكردی دوچرخه ی برقی می‌توان دریافت كه این وسیله تناسب بسیار مطلوبی با كاربری در مسیرهای كوتاه و متوسط شهری دارد.
بر اساس آمار سازمان ترافیك در سال ۱۳۷۸ ساكنین تهران در یك ساعت اوج صبح ( ساعت ۸ ) حدوداً ۰۰۰/۹۷۰ سفر سواره انجام می‌دهند كه كل مسافت پیموده‌شده ۴٫۴۴۶٫۰۰۰ كیلومتر را شامل می‌شود. این بدان معنی‌است كه سفرهای آغاز صبح شهر تهران كه بیشتر مربوط به رسیدن به محل كار یا تحصیل می‌باشند، دارای مسافت متوسطی در حدود ۶/۴ كیلومتر می‌باشند كه سازگارترین وسیله ی نقلیه با این مسافت دوچرخه ی برقی می‌باشد. چراكه اولاً مسیر رفت و برگشت با حاشیه ی امنیتی بالا به راحتی در برد قابل پیمایش دوچرخه قرار دارد. دوم اینكه این مسافت برای پیاده روی و دوچرخه ی معمولی زیاد و خسته كننده است. سوم اینكه تكرارو روزمرگی این مسافت در رفت و برگشت تا احساس خستگی فرد از زین دوچرخه فاصله دارد. (مسافت‌های طولانی‌تر كه توسط دوچرخه ی برقی قابل پیمایش می‌باشد، با وجود اینكه از نظر ركاب زدن و انرژی حركتی خستگی‌آور نیست، از نظر موقعیت قرارگیری بدن و ضربات جاده Ride خسته كننده خواهد بود.)
دیدگاه خود را بنویسید